UÇURTMA ZAMANI

O aynadan geçeli yýl oldu,
Kalmamýþtýr suretimi arama.
Kalsa da göstermez saklar sýr’ýnda.
Hem yalancýdýr aynalar.
Yoksan tanýmaz, ketumdur düne.
Antredeki koca ayna,
Her gün görüþtüðü babamý
Bir daha göstermedi bana.
Suretimi içime gizledim ben de.
Ýlla ki göreceksen;
Baþka þansýn yok
Çabuk gel.
Beni bende ara.
Esmeye baþladý yel.
Uçurtma zamaný.

Esinti kývamýnda,
Rengarenk kýpýr kýpýr gökyüzü.
Çocuklar güzel,
Çocuklar mutlu,
Çocuklar yarýnlardan habersiz umutlu.
Analar babalar çocuklardan þen,
Açmýþlar aðýzlarýný havaya,
Bir kanatlarý eksik.

Ve bir tek ben mahzun...

Daðlarda uçurtma olmak istiyorum.
Sal ipimi geçeyim þu maviyi.
Az daha, biraz daha, az kaldý...
Duyamýyorum ip mi bitti dedin?
Özgürlük adýna
Kes gitsin!
Sen var benden kurtulmanýn tadýna
Benim çilem bitsin!

Altýný görmem lazým kayanýn, mavi mi yeþil mi?
Uzanýp bakacaðým sýký tut belimden...
Az mavi ile buz mavisi,
Gök mavisine karýþmýþ.
Su çok
Kuþ yok
Yeþil yok
Balýk yok
Bulut yok
Rüzgar yok
Ýþte fýrsat!
Çek elini üzerimden
Býrak derin maviye, yorulma,
Farkýndayým boþluðun.
Gizemi, güzelliði, keyfi
Budur yükseklerde sarhoþluðun...




Sosyal Medyada Paylaşın: