AKŞAM CEFASI

Hey Akþamcý!
Var mý bi þiirin
Þöyle hüzün tadýyla
Sýkýnca ruhuma
Nevrimi darmadaðýn yerinden patlatacak,
Ya da iki kader zehir
Sonunu özlerken çýrpýnýþlarýmý;
Nefesimi boðarken
Diri diri ölümlerimi hafýzama unutturacak..?

Bilir misin Akþamcý?
Soluðumun kurak yamacýnda
Kývrým kývrým bir Nil’in yalpalanýþý
Boðazýmda Haliç’in azgýn baharý
Ve gözlerimde
Baþýna buyruk bir çerinin dev/rilen/kazaný...
O kadar içmiþim ki kan uykusu intiharlarý
Kalbim kör kütük dönüyor durmadan.
Þu en ýssýz karanlýklarýmýzda
Çocukça vurulduðumuz þehrâyin düþlerden demlesen diyorum
Oturup baþ döndüren koyaklarda
Belki de akþamýn en vefa sýzýsýnda
Alev alev yudumlasak
Hiç eskimeyen kelepir avuntularýmýzý
Keser mi acaba
Ýçimde býkmadan sayýklayan þu çarpýntýlarýmý..?

Söye Akþamcý!
Mutluluk namýna
Göðüs göðüse bir cenkin tutsaðýyken;
Eline tutuþturulan yalnýzlýk mührüyle
Kendi ölüm fermanýný taþýyan bir ulak gibi
Çaðlar boyu kaçtým cesedimden
Bulmak adýna bir kez olsun
Terk ettiðim kendimi.
Þimdi baþým,
Buz tutmuþ cellat taþýnda çýrpýnýrken
Vursam boynumu bir çýrpýda
Ayrýlýr mý bu hain sesim incelmiþ gövdemden..?

Bak Akþamcý!
Geliyor g/ecemiz þuh endamýyla yine
Daðýtýp saçlarýný usulca
O en koyu gizemini giyinmiþ örselenmiþ bedenine.
Kim bilir,birazdan
Kaç sûni sevdayý alýr koynuna
Göðsünde kaç zamaný uyutur
Acýya inat kývranan buruþmuþ teriyle
Kim bilir?..
Sabaha varmadan
Makyajý aksa da koca bir yalanýn
Ve kavgasýný verirken müezzinler
Gönle sýðmayacak kadar bir Ýsmi büyütebilmenin
Bense, boðazýma halka halka dizilmiþ
Bir çýngýraðýn darbeleriyle
Bakmadan gözünün yaþýna bu mâsum çeliþkinin
Vururum kendimi sere serpe...

Duy Akþamcý!
Yediveren gül namýna
Engerekli daðlarýn haþmetinden pervasýzca çalýnan
Kendi göðsünün sayýsýz gürleyiþine tanýk
Ve her sabah uyandýðýnda
Gözlerinde delice çarpýþan bir Aþkýn efkârýdýr bu.
Öyle "Kus..!" deyince bozmaz sýrrýný divitim
Özlemden öte yalnýzlýk mý var?
Doldur bahtýmý da bin kez daha delireyim...

Ört sözümü Akþamcý!
Üþüyorum...
Bu siyanür tadý sessizlik
Geliþigüzel giyilen bir kefen gibi
Üst üste sahnelenmiþ
Trajikomik sanrýlarla irkilir her þafak.
Hangi topraðý kazýsam
Hangi göðü yarsam
Ve hangi hayatý boðsam tutup ümüðünden
Bir kez olsun yýrtýlmaz mý be
Umuda saklanan hiçbir duvak..!?
Dört nala geçerken cefamýz yanlýþ kýbleye
Kör bir uçuruma uzanýr ellerim her seferinde.
Aþýnca haddini gözlerim
Topuklarýmda yine o en beceriksiz korku
Hadi, söndür yýldýzlarýný da gecenin
Nasýlsa yetiþmez ardýmýzdan
Asýrlarca beklediðimiz o mâsum doðru...

(Sezgin Karadað)



Sosyal Medyada Paylaşın: