Amele Yorgunluğu Çöktü Üzerime

Yüreðimdeki aðrýlý sancýlarý
Yaþam tünelinin zulasýna sakladým
Suskunluðum
Senelerin kuytu anlarýna aðladý
Dökülmedi gözlerimden yaþlar
Ýçimin karanlýk mahzenlerinde tortu tuttu
Küf biriktirdi hep yarýnýma

Her þafak da
Bilinmezliðime gün doðdu
Oksitlenmiþ küflerin aðýlarýnda
Daðlandý benliðim

Zaman
Geçmiþimin soykasýný an be an önüme yýðdý
Spastik çocuðun hayat anlayýþýyla oyalandým güne
Kýzýl ufkun kýzýl anlarýna Çingene düþleri kurdum
Sokuldum gün bitimi katýksýz ekmeðin sinesine

Karanlýk geceler
Aðýr kanmalý hastalarýn sancýlarýnda geçti
Gökyüzüne doðan her ay
Sustalýsýný soktu böðrüme
Döþümde sancýlar birikti

Ne zamaný çözebildim ne de zamana sýðýnabildim
Uykusuz anlarýmý baðladým köstekli saatin akrebine
Suskun gecelerin zehrinde gizlendim

Hayata yorgun duruþlarým
Gecekondu sobalarýnda tüttü
Kurum baðladý ötelerime
Amele yorgunluðunda çöktüm hep esen rüzgârlara
Eðreti kurulmuþ iskeleler yýkýldý üzerime

Hayatýn kirli döþeðine uzanýrken
Hiç yaðmurla yýkanmadý üzerimdeki mintaným
Kirli nefeslerin ellerinde soludu sigara katranýna bulanmýþ akciðerlerim
Ve
Hep yalnýzlýðýmýn anlarýnda uykuya kapandý gözlerim

Ey ceylan gözlüm
Seneler önce göðsüme mýhladýðým yüreðimi
Yerinden sökecek ne vardý

Þimdi
Ne sana nede kendime anlatabilirim hayatý
Yerinden sökülen asýrlýk ahþaplar bir daha mýh tutmaz
Estikçe rüzgâr doðdukça üzerine gün lime lime dökülür yerlere
Ve sessizce karýþýr topraklara

Sosyal Medyada Paylaşın: