Umutlarım Kısır Çocuk Doğuruyor

Öfkeyle direndiðim yaþamýn
Asýrlýk nefesi artýk yoruyor yüreðimi
Hayata dargýn bakýþlarým
Sürgünler baþlatýyor geçmiþin kör kuyularýna
Kanlý gömlek kokularýnda iz süren bedenim
Uykusuz sabahlara göz kýrpýyor
Silik hayalin eþkali düþerken yüzüme

Ýçimde aðrýlý sancý baþlýyor
Sessizce sokuyor yalnýzlýðýn girdabýna
Karanlýða her bölünmüþlüðümde
Mutlu anlarýmýn sýrlarý vakte titretiyor tüm benliðimi
Ve
Yüzümün kararan duvaðýndan döküyor gözyaþlarýmý

Niteliksiz özün son sözü
Esen rüzgârlarýn zulasýnda sanki bir þeyler saklýyor
Avuçlarýmda çürümüþ tohumlarý ekiyor döl yataðýna
Yarýnýma
Umutlarýmdan kýsýr çocuk doðuyor
Tan vakti kapanýrken yüzüme

Titrek solgun güneþ ýþýklarýný yansýtýrken yeryüzüne
Mevsimlerin tutarsýz anlarý
Kurutuyor göðsümde aldýðým her nefesi

Sanki çarþafsýz seriliyor zaman
Kurak ömrün üzerine
Dilim lâl suskularla boðuþuyor
Yaþanasý anlarýmda usuma sokulan çaresizliðime

Ýtirafçý militanýn utancý düþüyor üzerime
Eðiliyor baþým
Ýsterik gecelerin üryan anlarýna
Karanlýðýn pusularý kuruluyor aldýðým nefesin içerisine
Yaþam öteye belki de mayýnlý tuzak
Avuçlarýmda tutmaya çalýþýrken cýlýz umutlarýmý

Geçmiþim
Siyah anlarýna susuyor

Hayatým
Kemirgen düþlerine meze olurken
Ýçimdeki hücrelerin fýrtýnalý sessizliði
Doðan güne kirlenmiþ
Yama tutmaz cebi delik mintanlarda son buluyor
Ve
Sokuyor aydýnlýðýn karanlýk yüzüne

Nurettin Aksoylu

Sosyal Medyada Paylaşın: