Bazen öyle bir an gelir ki Sebebsiz yere akýverir gözyaþlarýn.. Ýstesen de durduramazsýn.. O bir damlacýk gözyaþý akacaktýr mutlaka.. Sonra býrakýrsýn kendini ’Ne olacaksa olsun’ dersin.. Bir zaman sonra kendini avutmaya çalýþýrsýn.. Ama nafile..ne desen boþ..ne yapsan boþ.. Kendini avutmaya bile gücünün olmadýðýný farkedersin Göklere baðýrmak istersin Bir zaman sonra.. Olabildiðine baðýrmak.. Ne çýðlýk atacak ne de aðlayacak gücün vardýr oysa.. Ama yine de tüm acýlara inat Sadece baðýrmak istersin.. Ne eve ne bu þehire sýðabilirsin.. Boðuyordur seni farkýnda olmadan.. Eve girmek istemezsin.. Yürümek istersin....sadece yürümek... Nereye gittiðini bilmeden Sadece yürümek..
Sosyal Medyada Paylaşın:
cennet gözlü kadın Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.