Kaybolur insan bulunduðu zamandan, Huzursuzdur; kalbi saatinden akreple yelkovan, Ya bir sabah ya bir akþam, vakit geldiði zaman, Düþüverir topraða sararmýþ bir yaprak dalýndan.
Sefaletin bedeli bir kuru soðan, Soðan da olmadýmý; sefil, ölür acýndan. Zengine versen taze ve de sade bir soðan, Bilmediði küfürleri eder boran boran.
Þu dünyada neyle yaþar insan, Elma þekeri versen dünyayý ister sübyan. Biraz umutla þükürdür garibi yaþatan, Mutlu olamaz nankör, kral tahtýna koysan. Sosyal Medyada Paylaşın:
Meçhulim Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.