Kaybolur insan bulunduðu mekandan, Huzursuzdur; hangi eþyaya, aðaca baksan. Masaya býrakýlýnca dertli bir fincan, Ayrýlýk vakti gelir, çýkar odadan duman duman.
Gören derviþ zan eder zahiri suretinden, Nereye baktýðý belli deðildir gözlerinden, Özü süzülmüþ bir güz yaðmuru yüzünden, Ýçinde sararmýþ yapraklar uçuþur seher yelinden.
Tütün çiðnemiþ sararmýþ diþleri sýzlar, Savaþta koþan beyaz atýn nalýdýr ezilen, Sebebsiz güldürür yüzü çile çektiren, Bir umuttur, intihardan caymak can çekiþirken. Sosyal Medyada Paylaşın:
Meçhulim Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.