Tutsak Kaldım Gözyaşıma
Yokluðuna düþtükçe gözlerim
Gözlerim tutsak,gözlerim aðlamaklý
Kirpiklerim yanýyor
Tut bakýþýmdan ey can
Islansýn ellerin
Ellerin ki bana yasaklý...
Ellerin hasret, ellerin ayrýlýkmýþ
Aþkýn yüzünü yere eðip, en güzel düþlerimi çalmýþ.
Yýllarýmý vurdukça hasretin
Ben sana yorgun ,ben sana bitap
Sen gibi koktukça geceler
Gündüzler aðladý hüznümden utanarak
Yüreðime düþtü sonsuz bir aðrý
Üþüdü içimde hayalin
Özleminle yanarak...
Özlemin ki koca bir yýkým
Özlemin yara
Yokluðun kadar ,canýmý düþürdü dara...
Bilirim dikiþ tutmaz yeri derindir
Üstüne tuz basan ,o çocuk ellerindir
Dokunduðum her yerde sanki izleri
Öldüremedim bir türlü içimde seni
Gözlerim hala gözlerini saklar
Baktýðým her yere yüzünü býraktý acýn
Uslanmadý yokluðundan ne cadde ne sokaklar...
Ölümlere doðdum gidiþinin ardýndan
Tutsak kaldým gözyaþýma
Aðladým yaþým kadar...
Dilimin mihrabýnda tutuklu kaldý adýn
Ýçimde sustu hayat sevdadan yana
Dudaðýmýn ucunda paslandý sözüm
Yokluðuna ölesiye dilsizim yar...
Hani güneþimdi gözlerin
Ruhumu okþardý bakýþýn
Canýma can katarak
Kokun kokuma karýþmýþken bu kadar
Söyle seni nasýl unutayým
Yüreðimi yakan ateþimdin sen
Ýçime akan gözyaþýmý söyle nerde kurutayým...
Þimdi sen yaným yarým,sol yaným buruk
Hazan dalýna konan serçe gibiyim
Göçemedim yokluðundan ,kanadým kýrýk
Hasretinin rüzgarýnda savruldu umut
Gittiðin mevsimde gel
Bir kez daha kokmasýn sonbahar ayrýlýk
Bilirsin ben sende sevmiþtim eylülleri
Ölesiye tutkulu ,ölesiye deli...
Gel de tut yalnýzlýðýmdan
Aðladýðým kadar güldür yüzümü
Vuslatýn kurþun olsun ,yokluðunu vursun
Mutluluðun gözyaþýyla yýka hüznümü...
10.04.2012
ARZU KARADOÐAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.