Haykýrýyorum iþte önce vatan sonra can, Damarýmda dolaþýr, kaynar asil kan benim. Ey þanlý al sancaðým! Nazlý nazlý dalgalan, Yýldýzýn ve hilalin göðsümde niþan benim.
Zulmete þavkým düþer, gece döner gündüze, Gönülde sevgi coþar, tebessüm yansýr yüze, Bir ana þefkatiyle yaklaþýrken güçsüze, Merhametle uzanýr elim o zaman benim.
Tarafsýzým her zaman, ayrýlmam adaletten, Hangi güç koparacak beni aziz milletten? Adým ayrý anýlmaz, bir parçayým devletten, Þanlý bir cumhuriyet, mukaddes vatan benim.
Bana emanet olur henüz doðmamýþ cenin, Sýrrý gönlümde saklý bu çetin bilmecenin, Mehtap olur doðarým sýðlarýnda gecenin, Buhranlý gecelerde þafak benim, tan benim.
Hiç eðilmeye gelmem, has çelikten bir yayým, Göklerde uçuyorum, yükseldim semadayým, Ve benim doðum günüm, huzur bulduðum ayým, Bayramým seyraným yok, yalnýz on nisan benim
Ben devletin her yere uzanan bir koluyum, Açýn bakýn göðsümü, sevgi þefkat doluyum, Siz polis diyorsunuz oysa Anadolu’ yum, Edirne’yim, Hatay’ým, Trabzon’um, Van benim.
Fikret CENGÝZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
FikretCENGİZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.