Susturucusu takýlmýþ geceydi
altýpatlarýný saklardý bahar
sessizlik sensizlik olurdu her seferinde
s/edasýndaydý ay
her patlamasýndaki bir kayan yýldýza takýlýrdý dileklerim
buz daðý hüzünlerin çoðaldýðý zaman
iki parmak piyanodan bir tel kemandan
filika yapardým kendime notalardan
pasifikleri dolduracak ümitlerim olurdu
her özdeðimde seni..
düþlediðimde üþürdüm/de...
ateþböcekleriyle bir ateþ yakar
külü ben ateþi sen olurdun karanlýðýndaki þ/afaklarda
Prometeus’un eþliðinde
ýsýnýrdým oturduðum sýralarda arasýra
sýrýtýrdý yanlýzlýk, küçük ýsýrýklarýnda
mimoza sevdalarýmýza IÞIK toplardým
Kuzey Yýldýzý sen olurdun
seni sana katarak çoðaltýrdým
saksý dolusu suskunkluklarda konuþurduk
sus/ardý susamýþ yaðmur dolu bulut g/özlerimde...
sus/tur sustura bilirsen
susturucusu takýlmýþ altýpatlarlý bahardaki geceyi
içimdeki bilmeceyi, þiirdeki her heceyi
kan damlardý k/an
kanamalý kandýrýlmýþtý kaldýrýmlar
ayak izlerini aradýðým yollar
patladýkça patlýyordu papatya
þiir oluyordu her patlamadaki mýsra
ve ben vuruluyordum sana...
yaþama sevincim sol cebimde
yaðmurlardan arta kalan gökkuþaðýndan
sessizce geçiyorduk
düþbahçesindeki türkülerimizle el/ele
susturmadan içimizdekileri yürüyorduk öylesine...