İstanbul....

Ýstanbul gençliðimdeki Ýstanbul deðil...
Ýstanbul’u dinlerdi Orhan Veli gözleri kapalý...

Ben de Ýstanbul’u dinledim
Ama gözlerim faltaþý gibi açýk
Dört bir yanda kapkaççýlarý var
Olmalýyým uyanýk.
Ýstanbul’u dinledim
Dinleyip de inim inim inledim...

Ýstanbul’un ortasý sinema deðil artýk
O,o zamanlarmýþ meðer,
Þimdi Ýstanbul’un ortasýnda gökdelenler
Ayaðý yerde,baþý göðe erer
Belki de göðü bile deler de geçer...
Bulundu Ozon’u delen fâiller...
Ayasofya,Sultan Ahmet,Süleymaniye
Ve diðer câmiler ve de minareler,
Galata,Beyazýt Kuleleri,
Hisarlar ve daha nice kusursuz yükselenler
Kurtuldu suçluluktan
Hepsi mâsum þimdi hepsi...
Gerçek suçlu gökdelenlerle doluyor
Yedi Tepesi...
Nerde? Hani?
Ýstanbul’un taþý-topraðý altýn?
Sonu bu mu olacaktý medeniyetteki saltanatýn?

Orhan Veli garipliðini isterdi annesi duymasýn.
Oysa ben çaresizliðimi,yoksulluðumu
Deðil anneme
Cümle âleme
Duyurmak,anlatmak istiyorum
Duyuramýyorum,anlatamýyorum...

Benim gençliðimde
Beyoðlu’nda gezer
Güzelleri,gözleri süzer,
Paralarý ezer...
Þimdi de Beyoðlu’nda
Pejmürde,sefil gezer
Elinde ekmek arasý kokoreç yer
Karýnca ezmez,insan ezer...

Benim gençliðimde Boðaz’da
Balýkçý salt misina olta ile balýk tutardý
O misina yarýk yarýk parmaklarýný yarardý
Zira evde ekmek bekleyenleri vardý...
Ýþi bittiðinde kimi gün üzgün kimi gün neþ’eyle
Oltasýný sarardý...
Þimdi Boðaz’ýn iki yakasýnda
Amatör motorlu kamýþlar
Zevk için umudun peþinden
Suya dalar dalar çýkar.

Bir kemer yetmedi
Takýldý güzelin incecik beline ikinci kemer
’Boðaziçi’ ve ’Fatih’ isimli köprüler...
Dünyasý,kimyasý farklý iki yakasý
Yine de bir araya gelemediler...
Boðaz’dan akan su dün ve bu gün ayný akar
Gece eðlencelerinde safahat ayyuka çýkar...

Ýstanbul, ah güzel Ýstanbul!
Gönlünce yaþanacak þehir
Olsun da yine Ýstanbul olsun...
Yapaylarýyla çirkin,
Varoþlarýyla yoksul...
Yine de doðasýyla,doðalýyla güzel
Yine de Haliç’iyle,Boðaz’ýyla güzel...
Eh! varsýn bu kadarcýk da kusuru olsun...

Sosyal Medyada Paylaşın: