Kemik

Gittiðim yerde yok
gölgeler de,
yaðmur da,
fedakarlýk da..

Senin adýn da yok orada,
mesafeler de,
nefesimin bittiði yerde;
artýk hiç ýþýk yok..

sabah olur,
dünya uyanýr,
örülür zaman bir
dakiklik içinde,
güneþ doðarken
fazladan oluþan yaralar da sarýlýr,
beden uyanýr,
yarý ölü haline aldýrmadan
kalkýp giyinir ve vedalaþýp gider..

hayat bu iþte
gittiðim yerde toz da yok,
bulut da,
bir kara toprak parçasýna tutunur beden;
iþleri bittiðinde þu garip dünyada
sýmsýký kemik elleriyle,
sýrf sen üzülme diye,
yeni doðan güne,
daha yenilere yer açsýn diye,
gömülür topraða beden..
Sosyal Medyada Paylaşın: