Eylül Çocukları

takvim yapraklarýnýn döküldüðü bir mevsimdi
gecenin briket duvardan sýzdýðý saatlerde
yazýlmamýþ þiirlerin toplamýndan
kullanýlmýþ hayatlar çýkardým
yirmi beþ yaþ kaldý ellerimde
ýslaktý...

durun dedim sonra, durun!
yeterince büyümemiþtik henüz
ama anladýk...
masumiyet tutulmasý yaþýyorduk sokaklarýnda hüznün,
defter kapaklarýna yazmayý býraktýðýmýz gün
duvarlarý kollamýþtýk kireç yakýcýlýðýnda bir inançla
ellerimiz de yanmýþtý üstelik, olsun!
etrafýmýz sarýlmýþtý zaten
meþguliyet tarihinden yalanlar kusuyordu derslikler
dershane parasýna tutsak düþen anneler gördük
öðretmen olamayaný polis yapýyorlardý sözgelimi
çocuklar ölüyordu meçhul!
ve fasondu yorgun gözlerimizde iþçiler...

ki biz leblebi tozu sanýyorduk genzimize kaçan þiiri
toyduk belki henüz, ama güzeldik...

uðruna ölünecek aþklar da biriktirdik yaralý
sevince daha güzeldi ekmeðin ve kavganýn tadý
öðrendik,
ilkyaz gecesi gibi ýlýktý sevgili elleri
turuncu seviþirdik rujlu dudaklarda
ve lekesini gururla taþýdýk özlemin...

ayrýlýk da sevdaya dahil mi bilmiyorduk
arabesk de sevmemiþtik bir þeyi
ancak þiþeleri devirdik bazý veda akþamlarýnda
üzüm korusu baðbozumuyduk hani
haziran olduk kimi zaman
erken ayrýlanlar oldu soframýzdan
eksildik...

eylüldü,
eylül ellerimden küçüktü
biz yeterince büyümüþtük
üstelik geceydi, ýslaktýk
nasýl da azalýyorduk her yaþ ömrümüzden
ama eylül çocuklar doðuruyordu kendince
ve öyle biliyorduk ki mutlaka;
tarihin duvarlarýndan aþarak
mayýsa yürüyecektir yine çocuklar...

Eylül-2011
Sosyal Medyada Paylaşın: