ANNEM

Annemi ben, çok erken yaþýnda tanýdým.
Henüz yirmi birindeydi yüzüme ilk güldüðünde..
Ve
Asla yaþlanabileceðini düþünmedim günün birinde.
O pamuk elleri kaç sahipsiz yarama merhem oldu anlatamam.
Sýcacýk avuç içlerinde gizliydi,
Hayatýmýn adým adým çizgisi..
Yumuþacýk omuzlarýna dayadýðým an baþýmý,
Ne aðrý kalýrdý yaptýðým haylazlýklara dair
Ne de bir geçmiþ/gelecek kaygýsý..

*
Anneme ben, çok genç yaþta aþýk oldum.
Henüz dört yaþýndaydým ona ilk çiçek verdiðimde..
Ve
Asla hiçbir çiçeði layýk görmedim ben,
O simsiyah saçlý, melek anneme..
Kanayan yarama dokundu mu birde,
Gözümde ne yaþ kalýrdý
Ne de bir sýzý yüzümde..

*

Annemi ben, çok genç yaþta özledim.
Henüz yirmi birimdeydim ayrý kaldýðýmda..
Ve
Hiç geçmek bilmedi o on beþ ay,
Annemin,
Kokusunun,
Sýcaklýðýnýn yokluðunda..

Sosyal Medyada Paylaşın: