Her þeyi çok severiz,ama çok... Ýnsan deriz,insanlarý severiz Ýyisini de,he... Kötüsünü de be! Olduðu gibi kabul edip,gezeriz.
Tek canileri sevmedik... Onlarý sevemezdik. Akýl hafsala bile Almaz ki onlarý.
Ýnsanlarýn kötüsü mü? Baþta iyisi der iken...
Dangalaklar yani... Ya hu gerçekten Hani sempatimizdeler... Bunlar söyliyeceklerini... Dank diye,küt! Ýlk baþta derler.
Hay çok yaþayalar Severiz,belki de güleriz, Güldürürler bizi... Çok o dangalaklar Onlarý biz... Onlar bizi paklar Netice izan.
Yalan kelam etmez,kimse bize Ýþte buna biteriz Eðer yalan söz etmiþlerse? Olay bitmiþtir Artýk o kiþiyi... Yok saymýþýzdýr Ölmüþtür Düþünmeyiz Af etmeyiz.
Gerçekler var dost Ýki cihanda da dost Gönüller ister ki... Bir dahi,ise dost Bir dahi olsun Olsun da illa... Tek olsun,ya hu! Tabi ki,var o... Dost.
28.12.2008.Ýzmir. Müfide DECDELÝ.
Þu hayat denilen sahnede Perdemiz kapanmýþtýr Baþlangýç üç harf idi.. Aþk Netice üç harf idi.. Son
Öldük mü biz? Hayýr Yaþam için güç gerek Tahir! Ölüm Allahýn emri Ayrýlýk olmasa denir
29.04.2008.Ýzmir. Müfide Decdeli.
Çözümsüz
Biri var kedi gibi pusuda bekliyor biliyorum hissediyorum Neyi bekliyor ölmemi mi yaþamamý mý gülmemi aðlamamý? Korkuyu bilmeyen ben bu kiþiyle öðrendim korkmaktan korkmeyý Hergün bin kere ölmek bu olmalý esrarengiz dumanlar sardý bacayý.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Müfide Decdeli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.