hayrettin taylan
papatyalar aþka gelinlik rengi aþýlýrken ...
—yerini almýþtý yarin i mgesel gölgesi
öpüyordu dizelerimde hoþluðum yazýlýyordu
zaaflar zarfýn içinde yazýlmamýþa yazgý
kendi ateþinde yanan yapay tanrýlar gibi
tutkunun mecrasýndan korkunun meçhulüne adýldýk
zaman yok
zaman kaymasý, kaymaðýyla sürülüyordu cümlemizin cemaline
tedirgindi bilinçaltý yarýn yarin rüyasý görülmeyebilir diye
devrik bir hüzün tutuþuyordu gelmekle hiç gelmemek arasýnda
gelgitin tini kimdi? kimdi bu kimliði aþka yýrtan
kimdi bu aþký kimliðe þiirleþtiren
gülüþüyor sürekliliðin kozmoslarý sevi magmamda
cilveleþiyor gerçeðin özleri ruhsal ummanýmda
uðultunun iç eli açýyor meramlarýmýn kapýsýnýn sözlerinde
…: kim bu kimin içindeki kim?
-ne kaldý arkamýzda biz nedenleri eðerken
þimdi hangi sorunun sonunda iþaretsiz seveceðiz
hangi gölgesi olmayan gerçeðin aynasýnda taranacaðýz
yüreðim senin içinde bir içi okyanus sunarken
þimdi bu sevdanýn papatyasýný kim dalgalara alýþtýracak
þimdi ne zaman ýslanacak seviler aþk- alanýn dilinde
yýlmaz bir sonsuzluðun en sonunda gözlerim aþk renginde
seni istifledim ömrümün en sonuna, gelinlik kendi þarkýsýný okurken safure
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.