Seven yürek ister mi, hüzünle dolu sonu Ýçimde seni söktüm, þeytan görsün yüzünü Mühürledim kalbimi kapanmýþtýr bu konu Ýçimde seni söktüm, þeytan görsün yüzünü
Zahiri görüntünle alt üst ettin bilimi Sakýn bir daha tutma bu tertemiz elimi Tövbe dedim sevgiye zincirledim dilimi Ýçimde seni söktüm, þeytan görsün yüzünü
Sen ki adýna onca, þiir yazýlan kadýn Sevgiye mezar kazdý kendine has inadýn Lügatim da yerin yok silindi ismin adýn Ýçimde seni söktüm, þeytan görsün yüzünü
Zühre’nin Tahir’iydim, hep elem keder verdin Elekle su taþýttýn gönül telimi gerdin Bitmedi kaprislerin çekilmez oldu derdin Ýçimde seni söktüm, þeytan görsün yüzünü
Durmadý ihtirasýn intikam saçan ucu Sana olan tutkumu kullanýp aldýn gücü Cin fikrinle iblise ters giydirdin pabucu Ýçimde seni söktüm, þeytan görsün yüzünü
En sonunda sapladýn kara saplý hançeri Topladýn mutluluðu gamý saldýn içeri Geriye dönüp de gör senden kalan eseri Ýçimde seni söktüm, þeytan görsün yüzünü
Býçaðý senin gibi, böyle vuran olmadý Çoraklaþmýþ yüreðin, verdiðimi almadý Sabýr taþým bin parça, tahammülüm kalmadý Ýçimde seni söktüm, þeytan görsün yüzünü
Söylediðim her sözün farkýndayým bunu bil Asla dönmem sözümden dönersem kopsun bu dil Mevsimlerim karakýþ çileyle geçse de yýl Ýçimde seni söktüm, þeytan görsün yüzünü
IÞIK anmam adýný hecelerime yazýk Heybem dolu tecrübe, ömrüme olur azýk Bulursun yeni kurban ona atarsýn kazýk Ýçimde seni söktüm, þeytan görsün yüzünü
Þeytan yüzünü görsün denir mi denmez mi bilemem, bildiðim tek þey bu þiir içimi çokmu çok acýttý
Deðmezmiþ sevilmeye, demek çok geç anladýn Adý dilinde zehir, felâketinmiþ kadýn... Aðlatmýþ yýllar boyu, zýndan etmiþ gününü; Vermedin ya ömrünü, olmamýsa da muradýn......... babidim
Bu yürek kýrgýn bilki gönlümü sorma gitsin Sýr perdesi çektim ben artýk hüzünler bitsin Hala anlamýþ deðil çözemedim özünü Sana bir çift sözüm var þeytan görsün yüzünü ... GÜLDESTE Sosyal Medyada Paylaşın:
zaralıeren Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.