zil zurna özlemlere kefen biçtin sevmeyi beceremedin gitti ince bir eyvah býraktýn avuçlarýmda kadeh kaldýrtýn sensizliklere bedelini aðýr ödettin kabuðu kalýn içi boþ yürek
bilmeliydim senden bir cacýk olmayacaðýný gönlünü ulu orta sevdalara verdin dipsiz kuyularda didindin durdun sürgünler yedin, katýksýz hapisler de cabasý
kanadý kýrýk umutlar daðarcýðýnda üç beþ gram sevgi onu da hor kullandýn, olur olmaz sevdalara palazlandýrdýn arsýz yalnýzlýklarý doyma göz yaþýna, al yüreðini çal baþýna
söyler misin? bu belalý baþla hangi olumsuzluðun defterini düreceksin hedefi on ikiden ne zaman vuracaksýn bu kaçýncý sorti ikramiyelerin en büyüðü amorti huzur gemisi yine ayrýldý limandan her gelen gözyaþý býraktý ardýndan
yahu akýllanmadýn bir türlü, yoluna izine güller ektiðim nedir senden, bunca çektiðim diyorsun ki çýrpýnýþým bir yudum aþk için hadi sende karþýnda çocuk mu var kimi kandýrýyorsun
kayýp ettin yolu izi dünya umurunda mý? pembe düþler dizi, dizi
yine yelken açtýn, allý morlu bir sevdaya sonsuzluða akan derya gibisin ben seni bilirim, senin gibileride umut fakirin ekmeði, bandýr tiridine
aþýklar mekaný kaffede karþýnda gül yüzlün felekten bir gün çalmýþsýn ince belli bardaktan çay, dondurmaya kaþýk sallayarak
bir sessizlik molasý göz bebeði ürkek bir ceylan gibi endiþeli fikrini bir noktaya kilitliyor baþlýyor zamaný masaya yatýrmaya hiç hesapta yokken ilk göz aðrýsýnýn ismi dudaklarýnda kayý veriyor gözleri nemli, derin bir nefes alýyor sigarasýndan bir hamle ile saçýný savuruyor yana yol alýyor kervan geçmez, kuþ konmaz diyarlara zaman buz kesiyor, kasýrgalara býrakýyor yerini, duman sarýyor daðý
hani kýzmadým da deðil çattým kaþlarýmý, yüzümden düþenin vay haline ve ardýndan teselliler devreye giriyor birer, birer boþ ver be oðlum anýlar iz býrakýr. sen sile bildin mi? Ne çýkar, bu bir atýmlýk sevgilerden
gergin anlar at koþturuyor duygular yalýn ayak umutlar düþüyor yýrtýk cebimden kenetlendi diþler boy verdi otlar, yeþerdi sabýr taþýmdan
ben sana gül yüzlüm demiþtim Ýstanbul yetmedi, il, il mýsralarla seni aramýþtým kim bilir neler saklý, emanet yüreðin en alt köþesinde var ki, dalýp, dalýp gidiyorsun derinlere
bu defolu yaþamda ayakta durmak için biz hep bunu yapýyoruz olabilir ihtimalini bel baðlayarak
parmaklarým elimi kanatýrcasýna sýkýyor yol alýyorum umutlarýn vurgun yediði sahillere hep olabilir ihtimaline boyun eðerek seve bilme ihtimali yüreðini verebilme ihtimali mutlu olabilme ihtimali tek kapýlý spor araba ihtimali pembe panjurlu bir ev ihtimali daha binlercesi hatta biyopsimin iyi huylu olma ihtimali hep havanda su dövmedik mi? yaþamýn yeþilini çöle döndermedik mi? bitmez tükenmez hüsranlar, yorgun beden bu med cezirler deðimli bu yüreði derbeder eden
hayat akýp gidiyor dörtnala doludizgin can yorgun hayaller üzgün girdik çileli yola haydi sonumuz hayýr ola