T/ARAF
Heybe dolu,kervanlar gönül yoluna gidiyor.
Yürek yan,yürek kavruk,kifayetsiz,kafiyesiz susuyor.
Özsel isteyiþ iklimler yaþanýr yazla kýþ arasý tarifler.
Kapanmaz yaralar, boþuna iyileþir diye düþündürüyor.
Bu kadar olur;acý benden ayrýlacak düþüncesinden korkuyorum.
Sorsan vuslata geldinmi,ben araf arasýnda açýlacak kapý bekliyorum.
Desenli bahar çiçekleriyle bezenmiþ bir tebessüm düþer yüreðime,
Sen aklýmdan çýkmayan ýtýr bitkilerin ferahlýðýndaki özlemlerimdin.
Sabah ezaný okunacak,camii avlusuna dökülen sularýn hazýrlýklarý gibi.
Gecenin son ýþýðý avluya terk ederken yansýr;güneþin cilasý dokunur,
Burun direkleri sýzým sýzým sýzlar,göz dolar tutamazsýn göz kapaðýný,
Akar yakar yanaðýndan ve buz kesilir dudak ,tuza dokunur.
Bir iç çekersin elinin tersiyle silerken, yürek ýslak kalýr.
Lal olmak,sel olmaktýr kapýsýnda durma azabý düyüm düyüm.
Güzel þeyler yapmak adýna elimde testilerim,dýþý terlemiþ soðuk.
Gönül sýnýfýnda ikmale kalma korkusu saklý,birinci olma heyecaný.
Anlatýlmaz yaþanýr diyenlerin anlýyacaðý zor yollardayým.
Sýr içinde gerçek saklý ,kapýnýn tokmayý gümüþ kaplý.
Ak düþen þakak güne döner beyazlar,
Varabilmenin heyecaný korkularmý,
Aþýlmaz deryalarýn aþmanýn hýrsýný,
Bal için gece gündüz çalýþan arýlarmý,
Aþk’a aþk gerek onu çok istemekse,
Yol bu ;yolcunun iþini Allah bilir demek....
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.