KAYBOLUŞUM

Bir kayboluþ öyküsüydü sadece,
Bir garibanýn yýkýlýþýnýn hikayesi,
Umutlarýnýn tükeniþinin ,
Fýrtýnalarda savrulmayýp da,
Küçük bir meltemde sendelemesinin ,
Büyük okyonuslarý aþýpda,
Bir yudum suda boðuluþunun,
Bir kayboluþ öyküsüydü benimki sadece.
Herkes kadar ,vardým burda,
Yeterince aldým nefesimi,
Fazlasýný asla çekmedim içime ,
Kimsenin azýnda bulunmadým çoðunda olmadým,
Komþunun tavuðuna kýþ demedim,
Düþenin elinden tuttum kaldýrdým.
Sevdim herþeyi,kuþu böceði,
Eþi ,dostu yaradanýn yarattýðý her þeyi sevdim,
Ama bir bu yalan dünyayý sevemedim ,
Sevdiðim kadar asla sevilmedim.
Kafa patlatýrcesýna,çok düþündüm
Bende mi vardý hata neden dedim?
Çokmu istiyordum ,doymuyormuydumda sevgiye ?
Sevilmediðimi hissettim her zaman.
Neden kaybettim ,elimde kalmadý hiç birþeyim.
Uçtular kanatsýz kuþ misali.
Kaçarcasýna gittiler ,yada ben mi öyle sandým ?
Olmadý,yine ben kaybettim ,
Bir hayat savaþýnda yine yerilidim ,yenildim.
Bir daha nasýl kendime gelirim bilmiyorum.
Bu seferki hançeri çok derin çýkmaz sanýyorum.
Ýnsanlýkdan ,aldým darbeyi .
Kurtuluþum yok gibi geliyor .
Aðýr yaralýyým, kan kaybediyorum.
Olan bu benim kayboluþumun hikeyesi ,
Ýnsanlýk denizinde bir yudum susuz kalýþýmýn hikayesi.
Sevgi çölünde serap bile göremeyiþimin hikayesi.
Bir kayboluþ öyküsüydü benimki sadece.
BÝNNUR DOÐAN.
Sosyal Medyada Paylaşın: