Yalnýzdý!! Baba yadigârý bir tabakasý Bir de eski radyosu vardý. Ha bir de sol yanýnda kocaman bir yarasý.. Gününü, tabakasýna tütünler sararak Ve Radyoda çalan nihavent makamlarýna eþlik ederek geçirirdi. Bu gün pazartesi, Ah! Yine o þarký radyoda.. ‘Benzemez kimse sana’ Az önce sardýðý tütünlerini henüz yeni koymuþtu tabaksýna. Dayanamadý, açtý tabakasýný. Tütünlerden bir tanesini çýkartýp yaktý, derin bir nefes çekti.. Ve Gözlerini, Duvarýn solunda, hemen radyonun yan tarafýnda asýlý kýrýk çerçeveli fotoðrafa dikti.. ‘Lütfuna ermek için, söyle periþan olayým’ Diyordu radyoda.. Kocaman bir of çekti taa ciðerden.. Aðlayamadý, duman altý olmuþ odasýnda. Þarký bitti. Tabii sigarasý da.. Ama haklýydý. Gerçekten de benzemezdi kimse, Yýllar önce kanserden kaybettiði Zeliha’sýna..
Sosyal Medyada Paylaşın:
Emreİnan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.