Taş Köprü
Ben bir taþ köprüyüm,
Ayaklarým taþtandýr benim
Her su taþkýnýnda ürperir bedenim
Kaç asýr devirdim þu yaralý yüreðimde
Hiç biri senin gibi deðildi bu yüzdendir son nefesim sendedir
Kaç bin adýmda deðiþtin sen kaç bin adýmda deðiþir nefesin
Ben hala senin için yaptýðým kaðýt evdeyim
Sandallarým kaðýttan,
Ben her bir kalenin sur’uyum...
Fatihin toplarýndan korundum ama senin rüzgarýnla kaç kere yýkýldým.
Bazen masum bir kýz çoçuðu olurum,9 yaþýnda elfida olur ölürüm...
Bazen hayata renkler katar kýrmýzýya boyanýrým,kaným çekilir...
Üþürüm...
Son bir kez gördüm kendimi...mutsuzluðumu...
Farkýndayým çok zormuþ unutmak ,
Zaman denen ilaç varmýþ..
Öyleyse..
Kimim ben ?
Bazen gök gürültüsü ,bazen yaðmur
Bazende toz pembe bir hayal...
Gidiyorum ben yolum uzun,tozlu ve karanlýk
Sen hoþçakal...
Yada hayýr þimdi deðil...
Nasýl öðrendin unutmayý...
Neyse...
Benim dilim yok,bedenim yok...
Kalbim yok..
Ben taþ köprüyüm.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.