Henüz küçücüktüm.
Týpký türk koçanlý Gönyeli gibi.
Þenol’un kahvehanesinden,
Kum ocakta piþen
Bir köpüklü kahve içemedim
Yaþým yetmediðinden.
Oysa mis gibi kokar dý.
Zaman tüm lezzetiyle
Yüreðime akar dý.
Çile dramlý anamýn
Komþu dedikodularýnda
Etek dibinden He-man motifli,
Sümüklü bir çocuk bakar dý...
O; benidim...
Çolak kasaptan aldýðýmýz
Etleri beleþ zannederdim.
Babamýn selamýný söylerken
Velet gülüþüm
Veresiye defterinin garantisindeydi.
Halbuki bu masumiyet
Ne basit bir mikro ekonomiydi.
Babamýn bir selamý
Çek yapraðýna bedel di.
Mahalle arasý bakkallarýn tekelinde,
Mahcubiyet cefasý peþin ödenmiþ,
Veresiye günler di...
Her fýrsatta top oynardýk
Tepede, harmanlýkta, ya da
Bizim okulun dikenli coðrafyasýnda.
Top çizgiyi geçse de geçmese de
Topluca kavga ederdik.
Cam kýrýklarý ve sündürülen kulaklarýmýz
Güldürürdü kýzlarý,
Façamýz bozulurdu.
Kalbimiz kýrýlýr, utanýrdýk teneffüslerde.
Potinlerimiz yýrtýlýrmýþ kime ne..
Necati Tilki gol kralýydý liglerin,
Tabi gönüllerimizin de.
Eve dönerken tezahürat yapardýk
Zihni dayýnýn emektar otobüsünde...
Bayramlar bir Hüsamettine bayram dý,
Bir de çocuklara.
Ýçim içime sýðmaz uyanýrdým sabahlara.
Ayakkabýmý yepisyeni giyerdim.
Sabahý zor ederdim.
Yavaþ yavaþ baþlar dý
Makro ekonomiye terfim.
Öpülen el sayýsý ile
Toplanan paranýn eyrisini
Pastiþ peçetesine çizerdim.
Para yerine þeker verenlere
Beddua ederdim( ama sayýlmaz)...
Ne güzel günler di ama.
Henüz küçücüktüm.
Annemle Babamýn her kavgasýnda
Odama kaçar, göz yaþlarýmý
Yastýðýmýn altýna saklardým.
Çýðlýk çýðlýða susardým aðladýðýmý.
Nereden bilirdim ki
Evlilik çorbasýna tuz ile biberin
Bu kavgalarla atýldýðýný.
Sonra barýþýrlar dý,
Þeftali kebabý yapardýk.
Babamýn rakýsýyla iki tek atardýk
Ama benimkisi sek su...
Demirci yanýna çýrak oldum bir dönem.
Çocuk olmak daha güzel di oysa.
Tam uyuþmaya baþlamýþken
Pas rengi ile ten rengim,
Nakl-i zenaat yapýp
Koltuk döþemecisi oluverdim.
Etim ustamýn oldu,
Zaten kalsiyumsuzdu kemiðim.
Yüreðim hala küçücüktü
Ama artýk büyümeliydim...
Süzülen uçurtmalara süzülür dü
Kuþ kanadý yüreðim.
Ayaklarým yerden kesilir di.
Ustam enseme tokatý patlatýnca
Ayaklarým yine yere basar dý.
Hayal olurdu hayallerim.
Çocukluðumdan çýkýp
Çýraklýðýmýn farkýna varýrdým.
Küçük ellerime büyük gelir di kerpeten,
Utanýrdým.
Yýldýrayla mükdar oyun oynardý,
Kýskanýrdým...
Evde çocuk, okulda talebe,
Tatilde amele.
Okul kurtuluþum olur du.
Tatil benim neyime.
Gönyelinin kerpiç evlerle süslü,
Yasemin tütülü sokaklarýnda,
Kuþ yürekli, eyri ayaklý bir
Çýrak çocuktum.
Ne güzel günler di ama
Henüz küçücüktüm...
Küçük yüreðimde
Büyük fýrtýnalar kopar dý.
Göðüs kafesimin içine
Dar gelirdi çocuk yüreðim.
Ama tüm çocukluðum sýðar dý.
Lingiri oynardýk hayatla,
Kafamýz gözümüz yarýlýr dý.
Hayat bizi pek takmaz dý.
Barcý Hüseyin’in, Fatmalý nene’nin,
Ahmet Aziz hocayla Kruf Halil’in,
Kaleci Yýlmaz’la Hacý Ömer’in Gönyelisinde
Çýrak, çocuk ve küçücüktüm.
Geleceðin umutsuz karanlýðýna
Maziden ýþýldayan bir gülücüktüm...
ÝSMAÝL BOYRAZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.