Yalnızlık Alametleri

vurulduðunda yani,
yani düþtüðünde,
kýrýldýðýnda,
bütün emanetti dedikleri,
ihtiþamlý bir yüzün.

önceleri sakindi
sesi soluðu çýkmazdý gözyaþýnýn,
þöyle bir bakýþ,
hani bilirsin
tanrý birden telaþlanýr
hatta aman tanrým der,
yýkýlýr üç satýr,
gülümser hah sendemi derdi,

yani bir karara varamazdý yalnýzlýk,
bana bak küçük çocuk!
beni öp yada,
yada beni öp.

sonra parmaklarý kýrýlýrdý dokunmasýnda,
þikayet et peki,
tamam, sen ufku yanan,
sen o çöplük faresi,
þöyle bir nefes çek çocukluðundan,
belki hala annen vardýr baþucunda,
belki ýslak bir bez koyacak þimdi alnýna,
senin elbet düþecek ateþin.

dudaklarý kýpýrdar yeniden,
aðýr çekim film sahnesi,
soðuk öyle soðuk,
üç beþ yorganla olacak iþ deðil,
camda ay, gözleri fýrlar yerinden,
diken diken olur tüðleri,
hemen saklanýr kime çektiyse,
sanýrlar dünya döner.

bütün bunlar yalnýzlýk alameti der birisi,
bir baþkasý, hepsi birbirinden beter,
sesi çatallanmýþtýr iyice,
buz kesilir nefesin,
sýmsýký kapatýrsýn gözlerini,
belki haklýdýr,
en iyi icattýr göz kapaðý.

selcan adalý 19.10.07
Sosyal Medyada Paylaşın: