NEREDE... SEN BİLİRSİN!..

Satýrbaþý sonrasý hep yeniden baþlayan;
Nedir böyle telaþlý nefesteki bu yarýþ…
Mevsimlere hükmeden ve etimi diþleyen;
Hayat dediðimiz yol tükenir karýþ karýþ…

Hüzünlerle baþbaþa bir tavan arasýnda;
Bakmak eski bir resme dalarak hayallere…
Kadehlere sevdalý bir dudak yarasýnda;
Yeniden kavuþmak var tutuþtuðun ellere…

Mevsimler ah mevsimler saçýma aklar koyan;
Koþaradým menzile giderken yalýnayak…
Yalnýz beni isteyen yalnýzca benle doyan;
O hüzün yaðmurlarý düþüyor saðnak saðnak…

Çocukluðum, gençliðim siyah-beyaz arasý;
Delikanlý çaðlarým önümde ayan-beyan…
Aynalarda gördüðüm o mazinin yarasý;
Bir gün daha yaþatýr senden gelecek yalan…

Geceden sonra gelip kapýma vuruyorken;
Yüzünü bilmediðim eþgalden yoksun sabah…
Albümdeki son resim elimde duruyorken;
Nerede, sen bilirsin, sakladýðým o silah…

Ali ALTINLI – 05/04/2012
Saat: 00:10

Sosyal Medyada Paylaşın: