Bir Öykü Anlattım Kranlıklara

Saatler duraðan tik taklarýnda
Takvimler duvarlarý eskitiyor.
Gece erken iniyor eteklerine daðlarýn.
Kopup gelen karanlýklara
Bir öykü anlatýyorum
Kurtlarýn solumalarý doluyor satýr aralarýna
Ayrýlýk yaman kelime can
Ayrýlýktan öte duramýyorum.

Gece korkulu bir düþ dað baþlarýnda
Uyumak var
Uyanmamak pahasýna.
Yýldýzlara yüklüyorum
Hasretten yana ne varsa türkülerimde
Yüreðimde hiç sönmeyen bir ateþ
Volkanlarla yarýþýyorum.

Bir öykü anlatýyorum karanlýklara
Karanlýk derin
Karanlýk sessiz
Karanlýk çýldýrtasýya
Sesim yankýlanýyor kayalardan
Rüzgârlara inat
Sevdanla ýsýnýyorum.

Tutsaðýyým bu daðlarýn
Çaðrýna uymaya gücüm yok þimdi.
Takvimler inatçý
Yollar kýrk kuyu
Haramiler can istiyor baç diye

Þimdi selamýmý yazdým gönülden
Kayan bir yýldýzýn kanatlarýna
Mürekkebim hüzündendi
Hüzün ki gönlümde bir dað çiçeði

Seni yüreðine emanet ettim
Yüreðin sevdama deðiþmez mekân
Bu daðlarý aþýp gelemezsem
Gelip de sevdaný bulamazsam
Yitik bir diyarýn öksüz çocuðu
Mavi sularýna denizlerinin
Akça sevdasýný yolladý diye
Ýnen gecelerde dinle öykümü

Bir öykü anlattým karanlýklara

Sosyal Medyada Paylaşın: