MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

SÜRGÜN...
gevdan

SÜRGÜN...



Dökülsün artýk gözlerimden yaþlar
Aksýn durmadan yüreðim
Neye yarar bu dünyada nefes almak artýk
Üç goncamdan ýrak üç goncamdan sürgün

Ey yeri göðü yaratan yaradan
Bu kadar acýyý neden reva gördün benliðime
Neden bunca acýyla harmanladýn ömrümü
Hiç acýmadýn mý bu kuluna

Umutlarýmý yarýnlarýmý alýp savurdun bir rüzgârda
Yýktýn mihrabýmý üç goncamýn sürgün bakýþlarýnda
Titredi benliðim yüreðim dizlerim kýrýldý
Sol yanýma hançerler vuruldu hiç durmadan

Bu kadar aðýr sancýya dayanýrýmý ki bu yürek
Bunu sen bilirsin ancak sýnavýnda baþarýsýz oldum
Sürgün hayata mahkûm oldum
Bir cennetin kapýsýndaydým umudumu baðladýðým

Her anýnda dualarýmla kabullendiðim
Nefes almama neden olaným
Ömrümüm en güzel yaný umudumun tek sebebi
Uðruna hayatýmý vereceðim tek can

Sen ey ömrümün en güzel meyvesi
Kýzým yaðmurum baba deðiþini özlerken
Baba diye sarýlmaný beklerken karþýmdaki duruþunda
Nerden bilecektim bir babanýn sürgün vaktinde olduðunu

Neden, neden babaný sürgün bir hayata mahkûm etin
Nasýlda döküldü dilinden kelimeler hiç acýmadan
Her sözün bir kuruþun oldu saplandý yüreðime
Karþýnda ayakta duruyordum ama

Öldüðümü görecek kadar bakmadýn babana be kýzým
Hangi dine hangi vicdana sýðýnarak kýrdýn kalemimi
Hani namerdin sözüne kanarak sürgün ettin beni
Baba deðiþine hasret giderken baba diye sarýlmaný beklerken

Ýki yabancý olduk karþý karþýya duran
Uzatsam elimi dokuncam saçlarýna kokun, kokun yüreðimi cennete çevirdi
Bakýþlarýn mezarýmý kazdýrdý dilinden dökülen kelimelerle
Bir diriltip bin kere öldürdün

Baba idim bu dünyaya gelmene sebep ben idim
Yaþatma bu yorgun bedenime sürgün hayatý yaþatma
Vur sen öl de bana ben ölürüm be kýzým
Sen yaþa de yaþat de yaþatýr yaþarým kýzým

Ama beni sürgün bir hayata mahkûm etme, etme be kýzým
Hasretin sol yanýmý çökertti yürüyen bir ceset oldum
Umudum sadece baba diye bir sarýlýþýndý
Nereden bilecektim yýkýp kýyacaktýn hoyrat duruþuma yüreðime

Öldüm öldürdün beni kýzým bu gün nefesimden nefret ettim
Aldýðým nefesi oracýkta vermeyi diledim
Baba yüreði ya sen sadece sen üzülmeyesin diye vaz geçtim
Oysa oracýkta kafama sýkmak vardý oracýkta ölüm vardý

Ama sen zaten öldürdün beni be kýzým zaten vurdun beni
Hiç acýmdan ben aman diledikçe sen sýktýn kurþunlarý sol yanýma
Vücudum delik deþik ama gýgýyým bile çýkmaz
Bak halen sen üzülmeyesin diye tebessüm ediyorum sana

Anlamadýn mý yavrum anlayamadýn mý yaðmurum
Sen bu gün babaný öldürdün
Sen bu gün babaný sokak ortasýnda vurdun
Tam yüreðinin ortasýndan

Kalkmasýn artýk nasým düþtüðü yerden
Olmasýn ne bir mezarým ne bir sevenim
Sen olmadýktan sonra neye yarar nefes almak neye yarar bu hayat
Sürgün ettin beni hiç acýmadan kýzým

Olsun sürgünde etsen vurup öldürsen de ben seni sevmekten asla vaz geçmem geçemem kýzým…
















Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.