GÖZLERİM ÜŞÜDÜ

Dýþarýya kar yaðýyor yüreðime hüzün
Çocuk, gözlerimi üþüttü üþüyen yüzün

Ellerin titremekte büzülüp küçülmüþsün
Külhan bile ýsýtamaz öyle üþümüþsün

Kim doðurdu seni, kim býraktý bu sokaða
Daha kaç gün dayanabilirsin bu soðuða

Sana vicdansýz ve acýmasýz bir hayatý
Ýnsanlýðý yitirmiþ insancýklar tanýttý

Gündüzün yok, gecen yok, belki hiç olmayacak
Bunun hesabý kimden, ne zaman sorulacak

Ne tarihi belli, ne günü, yok böyle bir þey
Umut tükeniyor artýk kaybolacak her þey

Duyarlý olmasý gereken yürek nasýrlý
Görmesi gereken gözler hepten kataraktlý

Hiç böyle yaðmamýþtý yüreðime bu hüzün
Çocuk, gözlerimi üþüttü üþüyen yüzün

Arif EREN
Sosyal Medyada Paylaşın:

Arif Eren. Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

DÜŞÜNCE YOLCUSU GÖZLERİM ÜŞÜDÜ BU KENT SENDE KALSIN BİR KUŞTUR ZAMAN GÜZ DÜŞÜNCELERİ GÖZ BAHÇESİNDE SEYRAN