Yer altý kýlcallarýna, altýn vuruþ enjektesi,
serin sýrrý bu ki; saat ölü.. !
Duaya açýlýr kutsal yürek iþçisinin elleri
sözün gümüþlüðünde, sükûta boðulur harfleri
Nisyaný tespih etmiþ yan durur kýyamda
toprak kokan ellerinde Yahuda’nýn imamesi.
Bir bismillah çek hele; öyle an, an geçmiþimi.
Bu metih sanrýlarýn doðurduðu hezeyana
iltica etmeden dur, solumdan türaba
kesik kulaðýna munis fýsýltýlar deðerken
kýyýmdan, köþemden tazecik iniltilerdir;
bu duyumsadýðýn yahut burnunda tüten
özlemimdir, hatýrsýz kahve susuþlarýn deðil ya
Þu ardýndan sobelenmiþ kentlerin kaný
hâlâ fokurduyor, lavlarý üstünde
haliçten sýzan yalnýzlýðýn kardeþ koylarýna
hüsrana galebe çalan öksüz kahkahalarda
arþa deðecek birazdan, o kandil ki sönecek.
Miyadý dolan her met-âya, adýný verirken kâinat.
Erguvan bakýþlarýn, ebemkuþaðýna öykünür.
Lal kesilen dil benim, zatýnýn ne suçu var.
Fersiz peteklerinde kalakalsýn cüda mahkûmiyet
mesnetsiz ihbarlarda eðreti aþklarýnýn hazzý
aðzý tat görmesin þu çile ömrünün, dünyasý
düðmesi ilik evinden kaçsýn, ah ki ah!
Yakasý tekilliðinde can verir inþallah.