Durdurma Vakti Anı Çok Çok Uzaklarda

kendi alevinde yanan orman adeta
hazanla kýzaran manzara
dümdüz gökyüzüne adýný yazýyor çýplak aðaçlar
gün ýþýðý doðmakla ölmenin eþiðinde tereddütlü
geçemeyip sýnýrlarý arafta sýkýþan gözlerim gibi
piþmanlýkla boðuþuyor dönüþü olmayan kararlar
sebebini bilmediðim acýnýn çýrpýnan gölgesinde
dudaðým donup kalan hüzünlü þarkýnýn gözyaþý
beklemiyor þafaðý

bembeyaz neonlarýn yýrttýðý sýkýþýk puslu mekanlar
hatýrlatýyor gözlerime kaybedilmiþliði tekrar tekrar
yine soluyor özlemekten yorulan özlemlerim seni
kan tükürüyor nefesim daralttýkça cehennem çemberi
kocaman çürük bir meyveye benziyor yayýlan gece
karanlýðýn tozunda binlerce silüet seçiyorum
ben yokum içlerinde sen yoksan bu þehirde

yaðmurlarla iniyor aðýz dolusu küfürler dudaklarýmdan
kan kusuyorum sokaklara sana bana yitip giden ne varsa
yoldan geçenlerin siyah beyaz bakýþlarýnda okuyorum
alnýmda yazaný anlýyorum kabul etme zamaný

sanýrým gitme vakti sýrtlanýp yaþam aðacýný uzaklara
acýmasýz da olsa sökemedim bu meretin kökünü
acýyla dökerken yapraklarýný bekleyeceðim devrilmesini
önünde diz çökülecek bir eþik arama vaktidir gelen
tüm manzarayý yutmadan karanlýðýn karasý
boyamalý en ince kýrmýzýya geri kalan zamaný

ve bir düþ kurma vaktidir ýrak çimen boylarýnda
acý sevdayý saklarken sýrlarý dökülen aynaya
akýtmalý kanýný bedene yapýþan çýngýraklý yýlanýn
sökmeli gözlerimden hüznün damarlarýný

durdurma vakti bu aný çok çok uzaklarda
asýp nazar boncuðuyla yarýnýn gerdanýna
çekip çýkarmalý umudu mezarýn derinlerinden
daðlarýn eteklerine dikmeli tanrýya ibadet eden

Blackless

Sosyal Medyada Paylaşın: