Canlý renklere dokunmalý parmaklarýn tuvalde gezinirken
Ana renkler, pastel, ara renkler demeden
Elbette her birinin ayrý deðeri
Ne kýrmýzýyý yadsýmalý, ne sarýyý
Yapraðýn rengi yeþil olacak diye bir kural mý var
Gökyüzü illaki mavi mi olmalý
Toprak kahverengiye mahkum
Yuvanýn çatýsý turuncu
Bacadan tüten gri
bÝr nefes gibi
koyu bulutlar aðladýktan sonra beyazlaþýr
kederi atmýþ insan sanki
gecenin renginden korkan var mý
günbatýmý olmasa nasýl doðar yeni bir gün
dalgalý koyu denizin ardýndan
dingin huzur, veren deniz gibi
Ressam mutsuzsa karamsar renklerde dolanýr
Sevilmiyorsa eðer, silik, belli belirsizdir renkleri
Iþýðý görmez gözleri
Hep çizdiði gece renkleri
Ruhu gibi
Umut rengi istiyorum tuvalimde artýk
Ruhlara sevda aþýlayan
Beyazýn ýþýðýnda kararmayan
Yeþile gölge düþürmeyen
Umut rengi olmalý tuvalim baþtan sona
Baþkalarýnca belirlenmeyen
Alabildiðine özgür
Ve hiç kimseyi incitmeyen…
Nilgün Kurt
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.