Unutma..!
El-ayak çekildiði vakit
turuncuya olan hasretimsin..
Atýlgan düþlerimin yularýný çekerek
gözyaþlarýma sabah giydiriyorum,
avucumda otuzdört damla birikiyor,
96 ocak’tan kalma..
Yine ayný ben,
yaz-kýþ demeden geçiyorum,
anlamsýz tüm eylemlerden
ve gülümsüyorum içimdeki devasa yalnýzlýða..
Ahh yoldaþým,
istediðim fazla birþey deðil
ellerimizi ýsýtan sýcak bir özgürlükten baþka..
Biliyor musun,
ben öksüzüm aslýnda her þiirin koynunda..
Mesela;
Sessizliðin topyekün iþgalidir ya yüreðin,
iþte öylesine,
dize dize yutkunur yüreðim,
avuçlarýndaki kýzarýklýðý düþündükçe..
Göðsümdeki sýkýþmaya aldýrmýyorum ama
þu çocuklar yok mu..
Þu aðaçlar, yollar
ve bacalarýndan yetim tüten þu evler,
üstüne bir de inançlarýna sürgü çekilmiþ þu yýllar,
kanatýr direncimi enn kýrýlgan yerinden ince ince..
Düþünki yoldaþým,
þu an deprem saatindeyiz
ve dýþarýda gece kuþlarý ötüyor..
Onlar ýslýklarýyla yeni bir günü müjdelerken,
ben yürüdüðün renkleri sayýyorum birer birer..
Sevdanýn payýna hep mavi düþüyor ama
bu kez çok daha yeþile hevesli..
Bazen
deniz mi yoksa toprak mý diye düþünmüyorum..
Doðrusu þuki onurlu hüznüne ortak olmak varken,
takýlmýyorum ayraçlarýma..
Haklýsýn,
haylaz ve uslu çocuklardýk bir zamanlar..
Sonra
serpildik gün be gün,
kimi aðýr-aksak bir sýzý,
kimi de ansýzýn açýlan düþ yelpazesi..
En büyük korkularýmýzdan biri düþmekti,
oysa þimdi,
daðýlmak bile ruhumuzun en cengaver akýþý..
Oyy..! Bilmez miyim,
senin de þehrinde önce kaldýrýmlarý unuttular,
sonra ceplediler sessizliði.
Ýkimiz de uyuyorduk, maviden ayrýlýrken çocuk gülüþleri..
Yeniden
"acýlara tutunmak" dilimizde küçük birer ýslýk..
Haydi sustur yýllarý iki gözümm,
devrilmesin üstümüze þiir þiir yalnýzlýk..