Savaş

Savaþ

Kan rengi topraklarda büyüdük biz
Bizim için gökyüzü hep gri renkti
Dumanla kaplanmýþ bütün hayallerimiz
Bir mermi gibi hep çelik gövdelerden sekti

Bütün umutlar topraða düþmüþ burada
Mahkum olmuþ hürriyet, hayaller solmuþ
Nefretin ayyuka çýktýðý o pis kokulu havada
Çaresizlik yürür vahþet vücut bulur olmuþ

Þimdi maziler kaplamýþ bütün sineleri
Aralanmýþ artýk ölüm denilen kapý
Bir serap gibi her gece sevgilileri
Yad ederde parçalanýr kalp denilen yapý

Dikenlerin olduðu bahçelerde yürüdük
Ne bir gül nede bir bülbül vardý orada
Uzaktan eve giden kafileler görürdük
Ama oda çivi çakýlmýþ tahta bir kasada

Bez parçalarý arasýnda kaybettik evimizi
Herkes tarlasýna çelik þarapneller ekti
Bir dumanýn üstüne çakýlmýþ serimizi
Kim bilir hangi insan evladý görecekti

Gökyüzüne demir atmýþ artýk kara duman
Yaðmur deðil zift yaðýyordu üzerimize
Güneþ doðmuyordu artýk mavi semadan
Yaþ pýnarlarý kurumuþ çaresiz gözlerimize

Hayallerin mayýnlarla parçalandýðý
Umutlarýn mermilerle topraða düþtüðü yerdeyiz
Bir kapýnýn sonsuzluða aralandýðý
Gerçek olan ölümün evindeyiz



Ýsmail Deðmen

Sosyal Medyada Paylaşın: