Aşk Kelebeğin Ömrüydü

Gamzelerimin uyumuþluðundan istifa eden gözlerim,
Geceye yakýþan yaþlarýný döküyordu takvim yapraklarýnýn üzerine yine..
Gidenlerin gelmeyeceðini bilmek,kalbimi caydýrmýyor du;
Dönme ihtimali olma olasýlýðýndan..
Hazan vaktinin bilmem kaçýncý hüznünden,
Kopup gelen aklýmý anlamak zordu artýk !
Sancýlarý tutan bir acýnýn doðururken ilk dakikalarý gibiydi,
Kanamalý ve sancýlý !
Sevmek altý harfin yan yana gelmesinden oluþan koca bir yalanýn beyaz rengi iken,
Aþk uzun bir hikayeydi..
Ya da sadece hayallerimden öte geçemediðim bir barikatýn,
Engel teþkil eden unsuruydu..
Özlemlerin biriktiði delik cebimi unutup,
Yürürken yalnýz sokaklarda düþürmüþ olmam acýmý ikiye katlýyordu ancak !
Anarþist olan aklýmýn senfonileri çoðu anlardan daha þuursuzdu..
Faþist bir vedasý olan rüzgarýn beni katletmesi an meselesiyken,
Ketumluluðumu bile öne süren bir dostun olmayacaðý berbattý !
Nitekim;
Gecenin bana verdiði yetki ile karanlýðýmý ve ýþýðýmý karý koca ilan ederken,
Yokluðunun canýmý acýtmasý unutulmuyor du !
Ki; zaten ben seni sevdiðimi yokluðuna bile ezberlettim,
Ve ölümün gözlerindeki karanlýðý öpmekten geçtiðini bilemeyeceksin !
Sen sana varan yollarýn tozuyla boðuþurken,
Bir týrtýlýn kelebek olmasý filmin sonuydu..

Çünkü aþk;bir týrtýlýn kelebeðe dönüþtüðü vakte kadardý..
Kelebek uçtu !

ELif YýLmaz
Sosyal Medyada Paylaşın: