Senden sonra,
Anladým ki ‘Hasretim’
Yüreðimdeki ebedi ateþin panzehiri,
Sana dokunmakmýþ, sýmsýcak…
Tüm korkularý ihraç ederek bu bedenden,
Doyasýya bakmakmýþ güzel gözlerine.
Anladým ki ’Hasretim’
Sevda koridorlarýndan tek tek geçerek,
Sana ulaþmakmýþ bir kez olsun.
Ben ki ‘Sevdiðim’
Seni ölesiye sevme hastalýðýna tutuldum
Tüm ayrýlýk mevsimlere raðmen,
Son bir ümitle fýrlattým hislerimi yüreðine.
Son bir gezinti, yahutta;
Son bir nefes bekledim ruhuma.
Her gün acýyan sol yanýma dokunmaný,
Seni ölesiye seven bu yüreði görmeni arzuladým.
Ah benim ‘Özlemim’,
Sevda yüklü ‘Kederim’!
Belki savrulacak ateþlenen küllerim
Gözlerinden süzülerek ve tükenecek
Yaþlara denk gelen tüm hüzünlerim...
Belki de yitik bir þiirin son zerresi olacak mavi gecelerde.
Yitik olan tüm gülüþlerle beraber...
Yalnýz senin duvarýnda kanayacak,
Kaybolacak tüm esrarengiz teselliler...
Tezahürü ve tarifi olmayan tüm çýðlýklar gibi.
Ben ki ‘Hasretim’,
Diplere, en diplere vuracaðým yahutta;
Anlamýma anlam katacak anlamýn ve
Vurgun olacak yüreðim, en anlamsýz yalnýzlýða.
SEHER ERSÖZ-31.03.2012