AHİR ZAMAN...!

Bülbül’ün að gül’ü sararmýþ solmuþ,
Dalýna kurt düþmüþ yaprak kurumuþ.
Viran olmuþ baða baykuþlar konmuþ,
Kelaynak kuþunu kalmýþ bu dünya.

Bülbül gülü sevmiþ kader demiþken,
Hasreti dert edip keder saymýþken.
Yalansýz riyasýz can’dan sevmiþken,
Bir günlük aþk’lara kalmýþ bu dünya.

Bülbül gül elinden kalmýþ biçare,
Avaz’ý tükenmiþ gitmiþ ne çare.
Kanadý kýrýlmýþ yürek bin pare,
Hayýna soysuza kalmýþ bu dünya.

Gül bülbüle bülbül gül’e muhtaçken,
Aþka muhabbete sevgiye açken.
Bir gül’ün kokusu ruha ilaçken,
Ýte uðursuza kalmýþ bu dünya.

Herhal;ahir zaman gelipde çattý,
Dünyayý zalimler sardý kuþattý.
Ýyilere güneþ doðmadan battý,
Vicdansýz hakim’e kalmýþ bu dünya.

TÝRYAKÝ arýyor ahde vefayý,
Süren sürüp gider zek-ü sefayý.
Çok yüzlüler mekân tutmuþ dünyayý,
Rotayý þaþýrmýþ kalmýþ bu dünya..

30 Mart 202
23.01
ÝSTANBUL



Sosyal Medyada Paylaşın: