SENİN UĞRUNA ÖLÜRÜM

Yokluðunun kara gecesindeyim
Sensizlikten içim içime sýðmýyor artýk
Ne yapsam ne etsem bilemiyorum
Ýnan yerini hiç bir þey dolduramýyor artýk
Seni öylesine çok seviyorum ki
Senin bile tahmin edemeyeceðin kadar
Yürekli bir sevgiyle seviyorum seni

Kim bilir belki geri dönersin diye
Her saat baþýnda seni dileniyorum
Seni sýký sýký sarmak isteyen kollarým
Kos kocaman bir boþluða sarýldýkça
Her defasýnda yarým kalýyorum
Kendimi hangi kuytulara salsam
Hangi kollara atsam bilemiyorum

Gözyaþlarým yaðmur olup akýyor
Hayalini çizip gözbebeklerime
Sensizlikten aðýr aðýr ölüyorum
Yaþadýðýmýz o mutlu seneleri
Düþündükçe her defasýnda
Kör bir kurþun gibi
Yüreðime saplanýyorsun
Sanki cehennemi yaþatýyorsun bana
Hayatýn tüm tükenmiþlikleriyle
Üzerime üzerime yürüyorsun

Ömrüm boyunca anlayamadým
Senin bu saçma sapan tavýrlarýný
Gel desem kollarýma gelmezsin
Beni sabahlara kadar sev okþa
Kokumu ciyerlerine kadar
Çek desem çekmessin

Senin maksadýn nedir sevdiðim
Beni öldürmekse eðer niyetin
Ýþte bak adam gibi karþýndayým
Varsa mangal gibi yüreðin
Yeter artýk bukadar çektirdiðin
Çek tetiðide uðrunda öleyim...

Ufuk Güney



Sosyal Medyada Paylaşın: