O yıkılmış çeşmenin önünde gördüm çocukluğumu sinem semerci
O yıkılmış çeşmenin önünde gördüm çocukluğumu
Düþen gölgeme ekledim ruhumu Yýllanmýþ bir fotoðrafta aðlarken Ve Sorulmayan sorularýn Cevaplarýný ararken O yýkýlmýþ çeþmenin önünde gördüm çocukluðumu Gözlerinde uzun yollar vardý,uzun köprüler Elleriyse hala ben...
Eski bir kitaba koyulmuþtu masumluðu Soðuktan çatlamýþ dudaklarýyla Acý ve gülümseme arasýnda Bana bakýyordu Bir aðaca kazýyordu adýmý Gözlerime verdiði bakýþlardý tenimi ürperten Korkularýn arasýna sýkýþan Zamaný ellerinde büyütmüþ ben... Ve susmalar... Ölü fotoðraftaki ruh...
O yýkýlmýþ çeþmenin önünde gördüm çocukluðumu Yýllarý verecektim ona Veremedim... Elleri buz Üstü ýslak Adýmý sordu Sustum Söylemedim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
sinem semerci Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.