MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

KÖY ÇOCUKLUĞUM
şair67

KÖY ÇOCUKLUĞUM



KÖY ÇOCUKLUÐUM

Üstü toprak, kerpiç bir damda doðdum
Aðaç oymalý, kement sarmalý, beþikte uyudum
Gâhî ana sütü, gâhî çið koyun, keçi sütü ile doydum
Buram, buram köy kokuyor, benim
________________________________Köy Çocukluðum.

Cýlýz, çelimsiz, sýska, kaburgalarý sayýlan, bir bebektim.
Babam gurbette idi, sanki kalmýþtým köyümde yetim
Yediðini, kusan, halsiz, bitap çaresizdi bedenim
Adeta sarý topraða benziyordu tenim
Kýzarmýþ, derisi ile Güneþ kokuyordu benim
__________________________________Köy Çocukluðum.

Beþ yaþýma kadar, ana sütünden kesilmemiþim,
Bir elimde lavaþ saç ekmek ýsýrýr, diðer yandan anamý emermiþim.
Elenmiþ, yakýlmýþ, kýrmýzý toprakla kundaklandým, sarýldým
Günbe gün, düþe kalka, tökezleyerek, çocukluðuma adým attým
Bir çelimsiz, zoliðe, ince dala çýkmýþtý, köydeki takma adým
Bir haldi, bir ahvaldi, mahzuna çekiyordu, benim
_____________________________________Köy Çocukluðum.

Evin bir oðluydum, ateþim yükseldi bir gün,
Öküz arabasý hazýrlandý, içine yün döþek yorgan atýldý.
Hastalýðýmý unutmuþtum o gün, içimden þehri görmek vardý.
Kasabamýz, köyden 150 km uzaktaydý
Öküz arabasý mazý gýcýrtýsý içinde, þehri görme sevinci bir baþka idi
Ýlk doktorla tanýþmak, ilk iðneyi olmak, heyecaný yaþadý,
________________________________________Köy Çocukluðum

Bitmemiþti hayat umudum, iki derslik bir Mektebe (okula) düþtü bir gün yolum
Mavi iþliðim, babamýn Zonguldak’tan gönderdiði siyah cýzla vat lastik ayakkabý
Omuzlarýmdan askýlý bacaðýmda siyah donum,
Boynumda içi yaðlanmýþ ekmek torbasý ile, toprak, tozlu ince yola koyuldum.
Bir baþka heyecanlýydý, bir baþka anlamlýydý, bir baþka meraklýydý
___________________________________Mektepli Köy çocukluðum

Nenem tandýr ekmek yapardý, kokusu adeta, tüm köyü sarardý
Köylünün geçimi, ekin ekip biçmek, umudu hayvancýlýk, koyun keçi davardý
Bir gün kaderimde çobanlýk yapmak vardý
Ayný gün kuzularýmdan en güzelini, kurda kaptýrdým yüreðim o gün zardý
Hüsranla bitmiþti çobanlýðým, hüzünlü geçti, aðlamaklý
_____________________________________Çobanlý Köy çocukluðum

Yaþlýlarýmýz, duvar diplerinde, tütün sarardý
Köyümün meydanýna, her ay bir kervan uðrardý
Nalbant atlara nal çakar, kalaycýlar, bakýr kap tencere kalaylardý
Çerçiler, at sýrtýnda, deve sýrtýnda, incik boncuk yüzük küpe sakýz satar
Elekçiler kalbur, elek yapar satardý, karþýlýðýnda buðday un toplardý

Kapardým kümesten yumurtayý, sakýz, beyaz leblebi alýrdým
Bir heyecan, bir koþuþturmacay’la geçti, pembe bulutlar üzerindeydi
yaþam umudum
Ýþte benim þiirleþen hayat hikâyem, iþte ben iþte
_______________________________________Köy çocukluðum

______Þair67______
Ali Cemal AÐIRMAN



Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.