pencerem dik su yeþili mevsimler bekliyorum meteorolojiden rüzgarýnda ýsýnmak için kirpiklerinin bir mektup zarflýyorum/dýþý mavi aðýr geliyor parmaklarým, dirseklerime marjinal ve havalý yürüyorum kentin en ücra köþelerine saçlarýmda, yazdan kalma kuþ kokusu..
günlerden salý adaçayý kaynatýyor komþum ben kusuyorum yediklerimi
her özlediðimde seni turunç topluyor ellerim, reçeller kaynatýyorum geliþine bir evliya gibi farz ediyorum kendimi savurdukça âsâmý, onarýlýyor acýlarým...
paranoyak hayallerimle umuttan çocuklar doðuruyorum koþup kayboluyorlar, ormanda
sonra bir pipiriklik baþlýyor içimde kapýmýn önüne bakýyorum açýp açýp
(hani bütün biletler, gidiþ dönüþtü ?)
neden çaðýrmadýnýz beni aþkýn en son gününde
ve neden topluca intihar ediyor
gökyüzü?
....
Çiðdem Parlayüksel
Sosyal Medyada Paylaşın:
Çiğdem P. Yüksel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.