yok bu gece þimal yýldýzý, deniz analarý var (onlar da pusuda) tehlikeli þiirler var bir de bir de son yaðmurlar…
az sonra erecek/aþk kokulu kiraz dallarý var dudaklarý narsist eden
iklim inatçý týpký çocuk alnýnda kýrk derece ateþ gibi ne d/üþüyor, ne üþütüyor
-bir de senle biz varýz aþkým…-
yorgunluk halkalarým diri düþlerime rest çekerken ben budanmamýþ yaþlý sedir aðacý sen yepyeni bir otomobil kokusu
soru sormamakla cezalandýrma gözlerimi sözlerimi erken infaz etme ne olur asma yüzünü musallaya bak saat, yarýmý geçti ve biz aðlamayý bile yalnýz baþaramadýk velev ki..
heyecanlýyýz gümrük kapýlarýnda bekleþen sýla yolcularý kadar ya da bir grup görevi bitmiþ göçmen kuþ gibi aceleci adanýyoruz geleceðe ölümle dans edip bil ki
yý(a)lansýz köylere yerleþiyoruz bu gece en mahrem yerinden öpüp kaderi, en son çizgiye kadar uzanýp seviþeceðiz…
kelebekle yarasanýn aþký gibi…
Çiðdem Parlayüksel
Sosyal Medyada Paylaşın:
Çiğdem P. Yüksel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.