Tökezlediðim yerden baþlýyorum tekrar hayata... Kalbimden düþüp kýrýlan aþkým ve umudum olmadan... Yara bere içinde yüreðim ama olsun... Dualarýmla sardým yaralarýmý kanamasýnlar diye... Acýmýyorda merak etme, aklýmda sen varken, fýrsat kalmýyor zaten acýyan yerlerimi düþünmeye... Çok karanlýk heryer... Yer Gök Seçilmiyor.. Adým adým ilerlerken zifiri karanlýklarýn içine, Tek yönlerinden sesin oluyor Yüreðimi..!! Gittiðin o günden beri hala kulaklarýmda uðuldayan... "Üzülme.. Ben gidiyorum hoþcakal" demiþtin ya giderken... Sen yokken anlamý yok hoþca kalmamýn... Yoruldum artýk bu þekilde ilerlemekten.. Ne tutunacak bir el, ne dinlenecek bir yürek... Yapayalnýz ve karanlýk.. Bir bilinmezliðe doðru ilerliyorum.. Sen yokken dirhem dirhem soluyorum...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hümeyra. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.