istanbul...
elleri gül tutan nice bebekler gördüm,
aþka yuva nice yürekler
ve hasretten lime lime dökülen sineler.
istanbul,
incir kuþlarýnýn kanatlarýnda bir þehir.
ben’se;
istanbul’un ortasýnda bir yalnýzlýk abidesi.
nice toprak kokulu acýlar kabul ettim,
nice silüet ruhlar kovdum sokaklarýndan istanbul’un.
nice tuzaklar bozdum,
nice ölümler kovdum koynundan.
nice doðumlar erteledim acýdan yana.
nice kara yüzlü ruhlarýn koynundan
çekip aldým aþký.
çekip aldým gözlerinden gecenin ürkekliðini.
layýk olsun istedim yürekli levendlere,
aþklara gülümsesin istedim.
ah, istanbul...
ah, sevgilim...
o masmavi gözlerin gibi, bir de ellerin olsaydý...
k.t.