Bir adam düþünüyorum,
Heran ölümü bekleyen,mutsuzluktan kývranan biri.
Hatýralar yazmýþtý kendi ,kendine bu duvarlara,
Þiirler söylemiþti tutsakken,
Oda mutluydu bir zamanlar çocukluðunda
O’na da masallar anlatýrdý büyükannesi,
Sabýrsýzlýkla beklerdi yollarda babasýnýn gelmesini.
Kaderinin böyle olmasýný istermiydi hiç?
Duruþmasý vardý birkaç gün sonra.
O’da hapis yatacaktý haksýzlýktan.
Ýçinden baðýrmak geliyor,
Suçsuzluðunu haykýrmak istiyordu evrene.
O’nu dinlemeliydiler,
Suçsuzluðunu ispat etmeliydi,O’da yaþamalýydý,
Mutlu olmalýydý hayatta.
Kurduðu hayaller gerçekleþmeliydi.
Hayat iki yüzlü olamazdý,
Aldanmamalýydý kiþiler.
Suçluyla ,suçsuzu ayýrmalýydý yargýçlar.
Savcý iddiasýný,daha doðru bir yolla yapmalýydý.
Olamazdý o’nu mahkum edemezlerdi.
Ama faydasý yok artýk bu haykýrmalarýn,
Þahitler yalan söylemiþ,
Suçsuzluðunu ispat etmesinin zamaný geçmiþti.
Müebbet bir kiþinin elemini duyuyor þimdi.
Haksýzlýða,insanlarýn ikiyüzlülüðüne aðlýyor,
Yavrularýna aðliyor,babalý yetim kalacaklar.
Adalet istiyor Allah’TAN,
O,kurtarmalý O’nu,
Çünkü suçlu olduðuna inananlar,nefretle anacaklar O’nu,
Ve bu evrenin kötü yolsuzluðunu.
Adam düþünüyordu yine,sürünerek giderken hücresine,
Bu kýsacýk ve sýnýrlý hayatýn mutsuzluðunu.
AMA ÝNANIYORDU,Allah yardým edecekti O’na.
Ah bir görebilecekmiydi acaba kurtulduðunu ?
SUZAN ÇELÝK.EMKL. ÖÐRT.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.