Serüven

Ardýmdan her ne harf varsa kýrýlýyordu..

Bunca yýl ellerimin gölgesinde bir kalp,
Ve bir dünya varmýþ meðer,

Her kýrýlan harf beni eksiltiyordu,
Ellerimi,gözlerimi,saçlarýmý,
Yok etme pahasýna,
Beni benden götürüyordu..

Ardýmda býraktýðým bir kaç yazý,hatýralar, eski fotoðraflar sahiplendiler bir tek bende olaný..
Azaldý hüzün, azaldý gözyaþý..
Aslýnda ben azaldým !

Aynanýn karþýsýnda günden güne çöken suratýmda sa(yý)klýyordum herþeyi..

Düþünüyordum,
Cennet miyim?
Cehennem mi?
Yoksa Arafta bir çölde miyim?

Her ne haldeysem, sayýyordum ana avrat,
Sayýyordum daa..
Býkmýyordum cümlemden..

Hayatýmý kurduðum cümleler,
Harf harf eksilmesin,
Ve damla damla dökülmesin diye bu serüven,
Ve býraktýðýmda zamana gölgemin izdüþümünü,
Kýrýlmasýn diye yalnýzlýktan bu çabam..

Bu çabam,
Beni benden alan,
Beni hayata baðlayan,
Bir kaç harften oluþan bir cümle,
Ve serüvendir aslýnda... (Ceyhan)
Sosyal Medyada Paylaşın: