Alma Aklımı

Bir aklým kalmýþtý onu da alýp,
Bilinmez yerlere götürme yolcu?
Baðlýyýz aþk ile, koparma bizi
Yaþama azmimi bitirme yolcu.

Sanma sakýn, “yine tuttu inadým”,
O benim her þeyim, kolum kanadým.
Bu dünyada senden þudur muradým;
Ölmeden mezara yatýrma yolcu.

Seni gördüm yine gece düþümde,
Bir sýzý belirdi birden döþümde.
Þüpheye kapýldým da gülüþünde
Ölümü hatrýma getirme yolcu.

O kaldý ziynetim, veremem zerre,
Ölümden döndürdü binlerce kere.
Birlikte yaþarýz uzunca süre
Kalbime okunu batýrma yolcu.

Yine ürperiyor bedenim yoktan
Emri baþ üstüne gelirse Hak’tan
Aþmýþtým korkumu inan ki çoktan
Aklým bende kalsýn yitirme yolcu.

Göz dikme aklýma hem de postuma,
Beni al götür de, kýyma dostuma.
Zaten bin meþakkat çökmüþ üstüme
Çullanýp bir de sen oturma yolcu.

3/2012/Konya


Sosyal Medyada Paylaşın: