Uzun kavaklarýn altýnda oturmuþum Göz kapaklarýmýn etrafýnda mor halkalar Ayaklarýmýn yanýnda ucuz þarap þiþeleri Avucumda kalmýþ birkaç kýrýk leblebi Güneþin sýcaklýðýný yakalamak istiyor Bütün gecenin ayazýný yemiþ vücudum Kanýmdaki alkolü ulaþtýramýyordu bedenim Çorabýmdan çýkmýþ parmak uçlarýma Þerefine içtiðim kadýnýn yüzü Hala gözlerimin önünde Oysa en son þiþeyle terk etmeliydi beni Her zaman böyle olmuþtu, bugünün neydi önemi Güneþ tam tepeme dikildi, ellerim buz gibi Eþelenen tavukta son leblebimi yedi Kulaklarýmda þarkýnýn melodisi Bedenim terk eden ruhumun hýçkýrýk sesi
Sosyal Medyada Paylaşın:
erdem GÜVEN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.