Ne yalnızlığın ve ne de hicranın ahındayım!

Umut
sürur olmalý
Þevkle ihsan olup,
kalbi lisanla yakarmalý


Ruhun
lahzasýnda sevdasý yaþanmalý,
vuslat aþký yürekte irfan yaþatmalý


Her gam
saikiyle anlam bulmalý, nefsin
yakan harýndan irade ve akýl edeple korunmalý


Mehtabýn
sessiz efkarý latiftir
Sinede silinmeyen ne
kalmýþþa kedere matuf hikayedir


Ýbret için
þayet vesileyse, hikmeti sabýrla
þehredilip tefekkür edilirse evladýr


Yoksa
harap olmak bühtandýr,
divane kalmak sancýdýr,
azabýndan kurtulmak ise farktýr


Ne zaman
bir huzur arasam
Sessiz ve sakin koylara
dalýp, mazimle baþbaþa kalsam


Kuþun kanatlarýna
suskun umudu baðlasam,
efkarýmdan bir nepze olsun ayrýlsam


Nasýl haz duyarým,
süruruyla baþkalaþýrým, þevkiyle
sanki ufuklarýmda ki meþki yaþarým


Ümit ne
hazin bir beste
Kalbin ve izanýn, hazan
ve baharýn haznesinde ki güfte


Saza uzanan melalim,
mýzrabýn insicamýnda ki
hicraným bilmem ki nasýl içtenlikte


Düþündüren
her ne hikmetse, derdi devaya
dönüþtüren ihsan sanki kalbimin yikýk kalelerinde


Aþk
nasýl bir gizli elem
Sevdasýna eriþtiren her
vesile elhak meftum olduðum çilem


Tefekkürle yetinmek,
azmi vaktine terketmek,
sabrý demlenmek için içmek çarem


Kanaati ne bilirim,
sadakati ruhumun aktinde görürüm,
kalbimi nasýl þehredip ihsana eriþirim




Mustafa CÝLASUN
Sosyal Medyada Paylaşın: