Yanýnda sevenleri ve de talebeleri;
Bir gün Ýmamý Azam, (r.a.) çýkmýþ dolaþmak için.
Hokkabaz toparlamýþ, gönlü harabeleri;
Numaralar yaparmýþ, mala ulaþmak için.
Demiþ ki evlatlarým, bu kimse süfli biri;
Süfli olan mesleði, dünyaya kullanýyor.
Yani topluyor kirle, kirden çok beter kiri;
Türlü þaklabanlýkla, üstüne çullanýyor.
Benim size verdiðim, ilimlerse ulvidir;
Sakýn süfli dünyaya, harcayýp tüketmeyin.
Bu ilimler ebedi, menfaati havidir;
Ulvi’yi, deni için, bitirip yok-etmeyin.
Sonra þu hokkabazdan, bin beter olursunuz;
Deðeri, deðersizde yitirdiðiniz için.
Ulviyet arýyorken, süfli-yat bulursunuz;
Piþmanlýk fayda etmez bitirdiðiniz için.
Yazýk olsun ona ki! Satýyor üç beþ çula;
Ebedi sermayeyi, zerre hüzün duymuyor.
O manevi sermaye, elzem her aciz kula;
Kaybediyor ve lakin kul, emir’e uymuyor…
Salih Yýldýz…26.03.2012
.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.