Tam on altý ay önceydi. Dayýn haber verdi çekine çekine Annenin beþ aylýk hamile olduðunu. ‘’Nasýl olur, benim iznim olmadan, Benim rýzam alýnmadan, Beni çiðneye çiðneye nasýl olur?’’ dedim. Silahýmý, pusatýmý kuþandým.
Beddualar ettim önce, Lanetler yaðdýrdým, küfürler ettim. Ýsyan ettim…Aðladým, sýzladým, Böyle kadere, böyle talihe, böyle hayata, Alnýma yazýlan bu yazýya, Ana - avrat, ne geldiyse aklýma döþendim.
Günlerce zehir yedim, kan sustum Aylarca herkese, ama herkese küstüm. Ne ses kaldý ne de nefes sonunda. Yutkundum, yutkundum… Ve nihayet sustum. Öldürme planlarý yapmaya baþladým lakin. Tembel adamýmdýr biraz…Üþendim.
Erkek misin kýz mýsýn diye bile sormadým. Unutmaya çalýþtým. Artýk kafa yormadým. ‘’Babasýn, evladýna sahip çýk ‘’ dediler. Diyen dedi, ben üstünde durmadým. Beynimde bir ses ha bire ‘’Vur ‘’diyordu. Uymadým o iblise vuramadým. Vurmadým. Akl-ý selim galip geldi her halde. Kovdum þeytaný. Üç talakla boþandým.
Dokuz ay önce tanýþtýk seninle. Hep derdim: ‘’Ne yüzüne bakarým ne de sokarým ocaðýma’’ ‘’Kafamý kesseler almam’’ diyordum kucaðýma. Ama birden bir koku geldi burnuma. Cennetin kokusuydu bu. Mest oldum . Bir baktým ki sarýlmýþým, öpüp kokluyorum. Uyu diye sallýyorum dizlerimde. Uzatmýþým biri topal olan iki bacaðýma. Rüyamda görsem hayra yormazdým ya Garip, çok garip… Ben bundan çok hoþlandým.
Yedi aydýr hiç görüþemedik sonra. Ýbibikler öttü, sütler kaymak tuttu, Nasip olmadý bir türlü ama sanma ki unuttu. Artýk her an, her saniye yanýmdasýn. Uzakta olsan da damarlarýmda, kanýmdasýn. Atacaðým o gün baðrýma bastýðým taþý. Sevinçten akacak o gün gözlerimin yaþý. Nice Mutlu Senelere Elif’im Nur’um. Yok yok aðlamýyorum merak etme. Dedeler aðlar mý hiç? Sanýrým biraz yaþlandým. Sosyal Medyada Paylaşın:
sami biberoğulları Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.